Zondag 20 juni

Zondag 20 Juni was mevr. Nel Verburg uit den Haag onze voorganger.
De eerste lezing enkele verzen uit Genesis 1  o.a de woorden dat God sinds het begin schepper van hemelen en aarde is, de aarde woestheid was, maar God zegt: ‘kome er licht’ en er komt licht, God zegt het is goed! God brengt scheiding tussen licht en duisternis.
De tweede lezing is uit Beeldspraak, bijbel voor jonge mensen. Het deel dat volgt op het doden van Abel waarin o.a. de woorden;
Steeds meer mensen. Met alle gevolgen van dien. Mensenlief Mensenleed.  Mensenhart Mensenhaat. Mensenrecht Mensenroof. Mensenleven. Mensendood. Mensenziel.
Dit is geen wereld, dit is de onderwereld. Begin opnieuw.
Maar is het dan helemaal niks? Zijn we terug bij af? Dat kan ik niet geloven….

De Lezing begint met het gedicht van Joost Zwagerman (al met al stelt de schepping niet zo veel voor) waarin hij beschrijft dat de schepping een door God in de steek gelaten plek lijkt te zijn. (niet veel later zal JZ een einde aan zijn leven maken) teleurstelling over de wereld en over hemzelf. God gelooft niet meer in hem. De aarde is woestheid zoals in Genesis staat, het paradijs is gesloten. We zien escalatie van geweld. Van moord naar 7x vergelding naar 77x wraak, met niet veel later de zondvloed die de aarde met water bedekt. Dan is de Bijbel een grimmig boek.
Veel lijkt er niet veranderd, kranten van toen zouden geen nieuws zijn. Mensenleven Mensendood Mensenziel.
Bloed roept, wraak antwoordt. Ook nu zien we dat zonder einde, escalaties, oorlogen die niet voorbij gaan, er kan nog een lange lijst toegevoegd worden van mensonterende situaties /mensenrechten geschonden.
Ook besmettelijke ziekten vellen velen, zoals nu door corona het geval.
Maar we horen de Eeuwige zeggen: er kome licht. Licht is sterker dan de duisternis. De Eeuwige heeft niet gewild dat de mens in het donker zijn weg moet zoeken, ook niet alleen.In een stal werd een kind geboren en groot geworden antwoordde hij op de vraag; ‘hoe vaak moeten we de ander vergeven, 7x?  Niet 7x maar 70×7.’ Vergeving is oneindig meer dan wraak. Door wat de mensen van hem zagen leerden zij elkaar verstaan, konden vertellen dat God niet loslaat. Dat Hij doorgaat met wat Hij eens met ieder van ons begonnen is.
Vandaag klinkt het nog: kome er licht. Steeds opnieuw, we mogen dat geloven en vieren, vertrouwen op dat Licht en op die God, de kracht die ons draagt de grond onder ons bestaan. Het Geheim waardoor we kunnen volhouden. Leven in het Licht, dat meedragen en uitstralen. Daar is moed en uithoudingsvermogen voor nodig.
‘Loesje’ zei het zo:”leven is het meervoud van Lef” De vraag is waar wij dat lef vandaan halen, hoe wij ons hart openstellen, hoe wij in beweging komen. In beweging komen, dat is precies waar het om gaat.Moet alles op zijn kop? ja dat is nodig….Want onze manier van leven is vaak geen leven zoals de Eeuwige dat bedoeld heeft. We hebben mensen nodig die ons vertellen dat het anders kan, tegen alle weten der natuur in, tegen wat gewoon is geworden, mensen zoals Henoch, Noach, Jezus. Mandela, Martin Luther…mensen die spreken over vertrouwen, liefde, een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Mensen met moed. Daar klinken ook woorden van vergeving van vrede, daar blijkt wanhoop een vruchtbare bodem te zijn voor hoop, daar wordt het Licht.Licht dat zorgt voor weer naar buiten richten, opengaan van harten en huizen. Het Licht van de Eeuwige in ons. Wat over liefde gaat, gerechtigheid, het gaat zoals Huub Oosterhuis het verwoord over gedeelde smart, gedeelde vreugde, de aarde een ronde tafel zonder eerste plaatsen waaraan allen verzadigd worden.
Het gaat om het geven van hoop. Het hartstochtelijk volhouden en blijven geloven in het visioen van een nieuwe hemel en nieuwe aarde, bereid zijn daar een begin mee te maken. Dan komt een wereld waarin het licht van de  Eeuwige niet verduisterd wordt, steeds dichterbij. Het overstijgt een mensenleven maar onze Opdrachtgever heeft alle tijd. Hij staat achter ons.Het besef van die dragende kracht is er niet altijd, het kan weer in ons wakker worden en gaan leven, dan zien we een sprankje licht. Volhouden is het ontdekken van tekenen die verwijzen naar de Eeuwige. Om ons heen kijkend zie je ze overal, de vogels, de bloemen, de zon, geurend pas gemaaid gras, de regenboog…allemaal sporen die naar de Eeuwige verwijzen.  Ook vriendschappen zijn een teken van Gods aanwezigheid. Je gezien en gekend weten, aandacht helpt mensen in moeilijke tijden vol te houden. Ook nu zijn er mensen die opkomen voor hen wiens naam vergeten is, mensen die in waarheid proberen te leven.
Liefde huilt, liefde wacht, liefde heeft lief. Hij roept ons om in beweging te komen, op weg te gaan, de weg van vrede en verbinding, voor hen die weet hebben van de gebrokenheid van het bestaan. Zo begint verandering.
Volhouden begint met verlangen, verlangen ons te laten aanraken door het licht dat ons op een ander spoor zet.
Ons bemoedigt en ons vervult er voor elkaar te zijn. Geloven in een mens die niet opgeeft, in een boot die niet zinkt. In een duif die een tak vindt. In de onschuld van een kind. In de veelkleurigheid van de regenboog. In een God die niet loslaat. Dat het zo moge zijn.