Categorie: Berichten

Gastspreker: ds. Wim Jansen
Plaats: Kerk in Burgh
Parkeergelegenheid: aan de Ring en/of achter de Burghse Schoole

Aanvang: 19.00 uur – 22.00 uur

Op dinsdagavond 13 februari, de vooravond van Aswoensdag,
in de christelijke traditie Vastenavond geheten, komt ds. Wim Jansen uit Vlissingen over de liefde vertellen. Dat past precies want dit jaar valt Aswoensdag samen met Valentijnsdag!
In de boeken van Jansen is de liefde, in al haar gestalten, steeds meer zijn hoofdthema geworden. De liefde is volgens hem het antwoord op de vraag naar de zin van het leven.
Alle filosofie, religie, geloof, gebed, stilte en meditatie stromen uit in de liefde,
zoals rivieren in de oceaan.
De liefde is, dwars door het lijden, de bestemming waar de evolutie op uit loopt.
De liefde is God. Het roept vele vragen op. Wat betekent ‘God’ dan nog?
Hoe zouden we anders kunnen denken over ‘God’ nu dat voor velen een leeg woord is geworden? GOD na God? Hoe kun je volhouden dat het om de liefde gaat in zo’n verschrikkelijke wereld als de onze? Hoe kan er liefde zijn in tijden van oorlog?
Wat blijft er over van de liefde in tijden van ongeneeslijke ziekte,
zoals Jansen daar zelf mee te maken heeft?
Wat blijft er over van de liefde voorbij de dood?
Een openhartig, bevlogen verhaal, gelardeerd met stiltes en mooie muziek,
over de liefde als het goddelijke vuur, waarvan wij allen de vonken zijn.

19.00 uur: inloop met koffie
19.30 uur – 20.30: lezing en muziek

We besluiten de avond met een hapje en een goed glas wijn/fris.
Fijn als u erbij bent!

Zie voor meer info zijn website: www.wimjansen.nu
Opgave voor deze avond bij: ds. Jitse Scheffer  – jitsescheffer.64@gmail.com
Entree: gratis
Na afloop : vrijwillige bijdrage  – naar draagkracht

Een woord dat nogal eens klinkt als wens in de media rond de jaarwisseling. Het nieuwe jaar wordt om allerlei redenen met spanning tegemoet gezien. Hoe zal het gaan in de wereld? In ons eigen land? In mijn eigen leven? In onze gemeente? Bij het verschijnen van deze kerkbode loopt de actie Kerkbalans. Kunnen onze kerkrentmeesters ‘hoopvol’ zijn over een verlaging van het geraamde tekort à € 4.000,-? Kunnen wij zelf ‘hoopvol’ zijn in ons gemeente-zijn? In onze vieringen delen wij vaak het geloof en het verlangen naar een leven en een wereld, die anders kunnen zijn. Draag ik daaraan bij aan ‘die wereld andersom’? Is wat ik doe in lijn met wat ik verlang? Kan ik hierin ‘hoopvol’ zijn? Misschien kan een tekst van Václav Havel (Tsjechisch schrijver, dissident en politicus) ons hierbij helpen: “Hoop is niet voorspellen of vooruitzien. Het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart, verankerd voorbij de horizon”.

Ben Hoexum

Op zaterdag 30 december namen we in de Gasthuiskerk afscheid van ons gemeentelid Gerard Gerritse, partner van Lieke Bosveld. Gerard overleed op 22 december in de leeftijd van 92 jaar.

Gerard werd op 5 juni 1931 geboren in Dordrecht, als oudste van een gezin met vijf kinderen. In 1955 ronde hij zijn opleiding tot architect in Delft af. Hij ontwikkelde zich tot een zeer gerespecteerd architect en stond aan de wieg van het bekende bureau EGM Architecten. Hij ontwerpt woningen, winkels en scholen. Ook was hij de ontwerper van het voormalige Refaja Ziekenhuis in Dordrecht. Met EGM ontwierp hij de basis voor het huidige UMC Utrecht, en het Erasmus MC in Rotterdam. Gerard werd in 1994 benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en ging in 1996 met pensioen.

Na zijn pensionering heeft hij zich verder verdiept in de natuur- en menswetenschappen. In 2000 begon hij met een studie Wijsbegeerte aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, afgesloten met een mastergraad in filosofie in 2006. In 2016 publiceerde hij ‘Heeft de mensheid een kans?’ Over de geschiedenis van het ontstaan van de mens, de huidige problematiek en hoe we ermee zouden moeten omgaan.

Gaandeweg werd Gerard meer en meer geraakt door de klimaatcrisis en zorg voor de aarde, de schepping en de verbondenheid van de ecosystemen, waar ook de mens een onderdeel van is. Hij zag hoe de aarde steeds meer gaat lijken op de duistere chaos in den beginne. Dat resulteerde in het boek ‘Een bewoonbare aarde’. ‘Er is een klimaatcrisis. En dat komt door ons’, zei hij dan, ‘dat doen wij’. En hij kon het dan niet laten om ons allen op te roepen om op een andere manier te gaan leven, bewuster te gaan leven, alert op ons verbruik, ons gebruik, ons misbruik van aardse goederen en grondstoffen. Maar hij was geen doemdenker. ‘Het is nog niet te laat’, voegde hij steevast aan zijn betogen toe. ‘Het kan nog gekeerd worden!’ Dat optimisme tekende Gerard. En dat maakte ook dat zijn stem gehoord werd. Het sluit ook sterk aan bij die bijbelse verhalen zoals dat scheppingsverhaal: het is nooit te laat voor ommekeer, voor nieuw begin. Schepping is bevrijding.

‘Het is nog niet te laat!’ Dat de profetische stem van Gerard mag blijven klinken in onze levens.

Franck Ploum

Beste gemeenteleden,

De laatste tijd nemen de berichten over corona steeds weer toe. Onze gemeente is in dat opzicht kwetsbaar. Ook een herhalingsprik geeft geen garantie van voldoende bescherming. Volgens de statistieken is de bescherming 77%.

Wij doen daarom een oproep aan u allen om voorzichtig te zijn in onze samenkomsten.

Concreet houdt dit in dat wij:

* Geen handen schudden bij de uitgang.
* Afzien van koffiedrinken vanaf 9 uur a.s. zondag.
* Adviseren om evenals in de tijd van de maatregelen een tussenruimte te nemen van 2 à 3 zitplaatsen.

Op de eerste kerstdag is er voordat de viering om 9.30 uur begint samenzang. Als we om 9.20 uur aanwezig zijn kunnen we iets eerder beginnen en hoeven we ons niet te ‘haasten’ naar de eindtijd.

Met vriendelijke groet,
namens de kerkenraad,

Ben Hoexum, scriba

Beste gemeenteleden,

Met de koudere buitentemperaturen is het stookseizoen weer aangebroken. Hoewel de gasprijzen niet meer zo hoog zijn als vorig jaar, zijn de kosten nog steeds aanzienlijk. Om de warmte zoveel als mogelijk in de kerk te houden zal voor het in- en uitgaan van de kerk tijdens het stookseizoen alleen gebruik gemaakt kunnen worden van de ingang aan de zijde van Omoda. De ingang bij het orgel blijft dan gesloten en is alleen in noodsituaties te gebruiken. Dit geldt ook voor de toegangsdeur naar het kerkcentrum in het zijpad. Zoals zondag jl. afgekondigd gaat dit deurbeleid in op a.s. zondag 29 oktober, de dag waarop ook de wintertijd ingaat.

Het zal weer even wennen zijn om één in- en uitgang te gebruiken en voor hen, die via het parkeerterrein naar de kerk gaan zal het een langere looproute zijn.
Wij hopen op uw begrip en medewerking.

Met vriendelijke groet,
namens de kerkenraad,

Ben Hoexum, scriba

Al enkele decennia wordt vaak een terugblik gegeven op de inhoud van onze diensten. De vraag is hoe groot de toegevoegde waarde is bij de mogelijkheid van terugluisteren en zelfs nalezen van de toespraken van onze voorganger Franck Ploum op de website. Dit biedt een keuze voor het geheel, terwijl een terugblik er slechts een deel van is. Uiteraard is de leeskans in de kerkbode hoger dan een actieve handeling van de lezer richting website. Maar toch, wegen tijd en energie hier wel tegen op? Het luistert nauw om zo goed mogelijk de essentie, de rode draad, te omschrijven. De kerkenraad heeft besloten als regel te stoppen met terugblikken en dit alleen te doen indien er een directe aanleiding is. In plaats daarvan wordt een vaste vermelding opgenomen, waarin de terugblik verwijst naar de mogelijkheid van terugluisteren en nalezen.

Zierikzee, 6 aug.’23

Op woensdag 10 augustus jl. overleed na een laatste moeilijke levensperiode op 96-jarige leeftijd Cornelis Philippus Priemus. Een half jaar verbleef hij in De Wieken, waar hij elke dag trouw werd bezocht door zijn vrouw Janny. Daarvoor woonden ze in de Manhuisstraat en weer daarvoor jarenlang in de Moggestraat.

Als jongetje van 10 kende ik hem al. Hij was fietsenmaker in de Jacobstraat bij de fa. De Jonge. Later ging hij bij Smit – Bolnes werken. Samen met Cor – hij als diaken – in de kerkenraad gezeten toen Jan Assendorp predikant in onze gemeente was.

Cor is jarenlang als vrijwilliger werkzaam geweest bij onze stedelijke brandweer. Ook heeft hij zich jarenlang nuttig gemaakt als bezorger van ons gemeenteblad GastVrij en als medewerker van de jaarlijkse kerkbalans. Hij was een man van weinig woorden, maar altijd bereid iets voor de kerk te doen. Moge Janny en familie sterkte vinden om met dit verlies om te gaan.

Co van der Valk

Op 10 augustus overleed ons gemeentelid Jacques Rouw, echtgenoot van Annelies Breugem. Hij werd 77 jaar. Vanwege dementie verbleef hij de laatste weken van zijn leven in Borrendamme. Op 16 augustus namen we in de Gasthuiskerk afscheid.

Jacques werd herinnerd als een vriendelijke, pijp-rokende en eigenzinnige man met veel humor. Hij was ook een creatief kunstenaar en denker. Hij kon op mensen soms wat stug of gesloten overkomen, maar ten diepste was hij zeer geïnteresseerd in de ander en wilde graag het gesprek aangaan. Door beschaamd vertrouwen in eerdere fases in zijn leven, moest je wel altijd even door zijn gereserveerde houding heen. Maar als het contact eenmaal gelegd was en je zijn vertrouwen kreeg dan maakte hij je deelgenoot van zijn enorme denkwereld, kennis en creativiteit. Jacques was enorm belezen. Niet zo zeer om kennis te verwerven, maar vooral wilde hij de wereld daarachter ontdekken. Hij las dan ook veel op het gebied van filosofie, geschiedenis, theologie en politiek. Al zijn indrukken verwerkte hij in gedichten en schilderijen. Die maakte hij vooral als reflectie voor zichzelf en niet zo zeer om te delen met anderen. Jacques verstond de kunst van de verwondering. Hij kon verwonderd het universum met al zijn sterren en hemellichamen in zich opnemen, maar ook de kwetsbaarheid van een bloem kon een diepe verwondering in hem oproepen. Graag deelde hij dit met hen die hem dierbaar waren en leerde ook hen de kunst van de verwondering, hij leerde hen anders naar de werkelijkheid kijken.

Prediker was zijn favoriete bijbelboek. Prediker die geen genoegen neemt met een leven dat gericht is op het gangbare: geld verdienen, macht veroveren, aanzien hebben of bezit vergaren. Dat alles is lucht en leegte en eindigt uiteindelijk met de dood. En wat heeft dat dan voor betekenis gehad? Die vraag was voor Jacques relevant. Hij wilde een betekenisvol leven leiden. En in zo’n betekenisvol leven was, net als bij Prediker, geen plek voor een God, die als stoplap diende voor problemen die je als mens niet kon oplossen. Hij kon niet geloven in een God die aan de touwtjes trok. Hij kon wel geloven in inspiratie, in creativiteit, in mensen die oplossingen bedachten. De drijvende en inspirerende kracht van mensen die opstaan tegen onderdrukking en de lasten verlichten van de slachtoffers, dat was voor hem een goddelijke kracht.

Wij wensen Annelies, de kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte met dit verlies.

Moge zijn nagedachtenis ons tot zegen zijn.

Overlijden Ineke den Haan – van der Schelde: Op maandag 20 februari werden we opgeschrikt door het plotselinge overlijden van ons trouwe gemeentelid Ineke den Haan – van der Schelde. De afscheidsdienst onder leiding van onze eigen voorganger Franck Ploum vond plaats op vrijdag 24 februari in de Gasthuiskerk. Het afscheid ademde warmte en betrokkenheid. Naast de familie waren er veel gemeenteleden aanwezig. Ineke werd door de kleinkinderen gekenschetst als een echte oma, waar ze altijd terug konden komen en die hen steunde en nabij was. Franck Ploum legde de nadruk op haar grote gevoel voor rechtvaardigheid dat geworteld was in haar geloof. Ook haar oecumenische gezindheid en haar eindeloze aandacht en luisterende oor voor anderen werd gememoreerd. Psalm 103 werd gelezen, over de blijvende liefde van God en over de mens die kwetsbaar is en slechts korte tijd van leven heeft. Het is precies in het kwetsbaar durven leven en in het onderhouden van Gods woord van gerechtigheid en naastenliefde waarin we die liefde van God mogen ervaren, zelfs over de grens van de dood heen. Moge Ineke rusten in vrede.