Ons Pinksterfeest vindt haar oorsprong in het bevrijdende verhaal van Exodus. Het feestmaal-van-zeven-weken klaargemaakt bij de eerstelingen van de tarweoogst. Een oogstfeest, dat in de joodse telling valt op de vijftigste dag na Pesach. Vijftig, in het Grieks Pentecoste, dat werd Pinksteren. Het Wekenfeest wordt ook wel het feest van de gave van de Thora genoemd. Gevierd wordt dat op die berg in de woestijn bevrijdende woorden zijn gegeven. Richtinggevende woorden voor deze wereld anders.
Pinksteren. De eens gegeven woorden van toen zijn geen verleden, de geest van die woorden is springlevend. Ze wil ook ons inspireren, aanmoedigen, bevrijden en op weg zetten naar een wereld waarin het goed is om te leven. Het gaat om Geestkracht in en boven mensen uit. Dus niet alleen iets dat van buiten op ons afkomt. We worden dan ook niet alleen uitgenodigd om naar buiten toe in beweging te komen om de wereld te veranderen, maar ook van binnenuit in beweging te komen. Dat betekent intrinsieke motivatie, innerlijke motivatie tot verandering. Intrinsieke keuzes maken in de richting van goed en waar, recht en rechtvaardig, richting dat wat op deze wereld tot vrede strekt.
In beweging komen betekent niet dat je altijd in actie moet komen. De omvormende geestkracht is niet persé een oproep om nog meer hooi op je vork te nemen, nog harder te rennen, nog beter je best te doen of nog actiever te worden. Het is openstaan voor wat werkelijk verbonden is met je intrinsieke motivatie, met die ruach van het begin, die zachte kracht die in beweging zet en je dus losmaakt van wat je vervreemdt van jezelf en van dat levengevende woord gegeven in de woestijn.
Maar geestkracht gaat niet alleen over mijzelf, het gaat over ieder mens. Pinksteren gaat ook over verbinding. Volgens het boek Handelingen daalde de Geest op alle volgelingen van Jezus neer. De verwarde en verdeelde massa gaat met de neuzen dezelfde kant op staan. Dat wil niet zeggen dat het eenheidsworst wordt. De verschillen blijven, in taal en cultuur, maar iedereen begrijpt wat haar of hem te doen staat. Dat is nu juist wat dat levend woord uit de woestijn wil leren: universele humaniteit. Hoe verschillend wij ook denken en voelen en spreken, allemaal worden wij aangesproken, aangespoord en gesterkt met geestkracht, om te bevrijden, om te genezen, te verzoenen, om naaste, vriend en stem te zijn. Om met behoud van de verschillen te verbinden. De kracht van de Geest is een verbindende kracht, die mensen wereldwijd op elkaar wil betrekken en bij elkaar wil brengen.
