3 nov. ’19

In deze dienst met Marianne Zandbergen herdachten we de gemeenteleden die ons afgelopen jaar ontvallen zijn. Voor hen werden kaarsen ontbrand en kreeg een ieder de gelegenheid om een lichtje aan te steken voor diegene(n) die hij/zij wilde herdenken. In de overdenking werd stil gestaan bij de manier waarop wij met rouw omgaan. Met als inleiding een gedicht van Albert Verwey. Hieruit komt naar voren dat we het verdriet met handen en voeten te lijf moeten gaan om het te doorleven. Dan kan er weer ruimte ontstaan voor een leven waarin de rouw met je meegaat, maar niet alles overheerst.