Zondag 27 juni

Dhr Franck Ploum is in de dienst voorgegaan.
Zijn voordracht betrof Psalm 71 in de vertaling van Huub Oosterhuis.
In het gebed was de kernzin weergegeven; ‘grondvest u in ons’
De strekking door de psalmist verwoord in deze psalm, ‘ Ik zal er zijn’, God die mij leven doet d.m.v. ‘muziek en zang’ zo moge het zijn tot mijn dood. Wat heeft het de psalmist(ons) opgeleverd. Deze psalm is een opbeurend lied, wat na Corona ook voor ons helend kan werken. Ook voor ons is het een terugblik o.a. op deze corona periode net als voor de psalmist het een terugblik op zijn leven is. De Psalmist zit muurvast in teleurstelling en vraagt, neem me mee! Laat me ’t zien, wat is er mogelijk. Neem me mee naar een hoog nest, waar ik veilig ben, geef me perspectief.. ..even.
God gaat met je mee vanaf het moment van je geboorte. Het is een persoonlijk relaas wat de psalmist laat zien, wat echter voor ons een herkenning is, net als een personage in een film of goed boek, een collectief besef! Het gaat ook over mij! Je leven is gekend. Wat voegt de psalmist hier toe….je geeft richting aan je kinderen m.b.t de opvoeding, hoopt dat ze er wat mee doen. Hoe heb je het zelf gedaan? Wat is er over van wat je zelf belangrijk vond. T.a.v. Franck zelf, o.a. dat plaatsen die belangrijk waren voor hem zelf, waar hij had gestaan, een andere invulling hebben gekregen. Veel veranderd of wordt afgebroken, voor ons allemaal. Dat was ook vroeger al zo, het lijkt steeds sneller, elke tijd zoekt eigen oplossingen.
De psalmist houdt vast aan God, wel d.m.v vragen en aanklachten, ‘waar ben je , waar blijf je’
Ook wij herkennen dat, je eigen rugzak !? Wat we elkaar aandoen! Blijft de vraag voor ons; ‘God’, doen wij er nog iets mee?’ We zijn hier met elkaar, zitten hier…doen er dus iets mee. Het heeft nog betekenis. We vertellen het elkaar toch dat we God in ons midden zien en nodig hebben. Dat we rondom de oude verhalen weer nieuwe verhalen kunnen vertellen. Het verhelderend werkt. We laten ons niet ontmoedigen. Omdat we ergens weten dat het toch zin heeft, het ons tot rust brengt. ‘Ik zal nog proberen op te schrijven wat je tot de Unieke Enige God brengt’. (psalmist)
We willen ons laten voeden door ethiek en moraal, verantwoording voor elkaar. De vluchtelingen, de lhbtq gemeenschap, we zien de pijn van de verschillende groepen.. we kennen het verdriet. We blijven verbonden door het verhaal, we noemen het God. De toekomst van de wereld ligt ook bij ons, we kunnen ervoor kiezen recht te doen. Al is het maar voor 1 mens. Dan zul je zien, voelen en ervaren, ‘ik zal er zijn’ De ervaring van de psalmist geeft weer wanneer je goed doet, je de ervaring hebt van opgetild worden. De levenservaring met de gebrokenheid van het leven, toch zinvol is. Je ook dan van je eigen leven kunt zeggen, dit is het, het is goed zoals het is. Ook in de ogen van de Enige die mij vanaf de geboorte heeft opgetild en gedragen.
‘Ik zal nog eens een harp proberen, een viool bespelen, ik plooi mijn lippen voor een lied, en wat dan klinkt is mijn lied voor jou’ en daar moet je het mee doen en ik ook, zo moge het zijn.