Er is een mooie link tussen het scheppingsverhaal en het verhaal van Pinksteren. Een nieuw begin, ‘in de beginne’ is te lezen als ‘in beginsel’. Niet de tijdsaanduiding, maar het uitgangspunt is het vertrekpunt: in woestheid en leegte ligt de oerkracht van de ademtocht (Ruach). Met Pinksteren komt er een kracht van buiten, citerend uit de overdenking: “We weten allemaal dat we diep in onszelf een bron van kracht hebben. We kunnen voor dingen warmlopen, we kunnen enthousiast worden over iets, we kunnen verliefd worden op iemand. Het gaat hier om eigen emoties en eigen gevoelens. Maar de opwinding, het enthousiasme en de verliefdheid worden opgeroepen door iets dat buiten onszelf ligt. Door een ander mens, door een situatie, door een confrontatie met onrecht of iets anders. De geestkracht zit in onszelf, maar wordt gevoed door dingen die buiten onszelf liggen”. Welke krachten raken ons en wat roepen ze op? Speelt God, die bevrijder is en levenskracht, een rol in wat ons ten diepste raakt? Breken we onze muren van vooroordelen af? Als ik mijn deur sluit voor mijzelf sluit ik daarmee ook vooral anderen buiten. Met de zin uit de overdenking: “Wanneer je mensen ommuurt, pest en treitert, het dagelijks leven onmogelijk maakt en steeds weer stukken van hun land ontneemt, moet je niet vreemd staan te kijken dat op een dag de onvrede geuit wordt in geweld” staan we midden in het voortdurende conflict tussen Israël en de Palestijnen. Hoe kan dit ooit omgevormd worden tot een oase van vrede? Het begin kan liggen in ieders leven zoals in de slotwoorden van de overdenking: “Vrede, solidariteit en humaniteit zijn niet naar de marge gedrongen, maar staan op de eerste bladzijde en kunnen daadwerkelijk geleefd worden in de omgang met elkaar.”r wilt verstaan. Dat verstaan speelt een grote rol in het Pinksterverhaal zoals we dat in het boek Handelingen van de Apostelen tegen komen. Ze verstonden elkaar, ondanks dat ze verschillende achtergronden en talen spraken. Het verhaal zegt niet dat de verschillen worden opgeheven, wel dat ze met de neuzen dezelfde richting in gingen staan. Welke richting is dat? De levensadem en de geestkracht die ‘van godswege’ geschonken wordt is een leven-schenkende en bemoedigende kracht die ons stuwt in de richting van bevrijding en een nieuwe omgang met elkaar.