Psalm 102 is een gebed van een ellendige, een ongelukkige, die bezwijkt in de nood en zijn klacht uitstort. Wie het zelf niet in eigen leven meemaakt, ziet het wel bij een ander en wij allen hoeven alleen maar naar het journaal te kijken om te weten hoe veel leed en ellende mensen wereldwijd meemaken. De klager in psalm 102 kan dit niet los zien van God. Hierin Gods hand? Wij hebben er moeite mee de klager hierin te volgen. Of is dit een sterke psychologische kant van geloven? Kan de klager zo beter verder? Een geloofsperspectief met vertrouwen dat het er ooit eens van zal komen. Misschien helpt het om niet van God te spreken maar van de Eeuwige. Voorbij de grenzen van ons tijdelijk bestaan, ons tijdelijk inzicht. Dat nodigt uit tot een geloof met een diep vertrouwen. Lukt ons dat? Een intrigerende vraag. Maar in onze gemeente is al vaak gezegd dat wij meer vragen hebben dan antwoorden.
Vrijzinnige Gemeente Zierikzee
Zoeken is vooral: vragen stellen