Een terugblik op de eerste helft van deze maand laat een grauwsluier zien. Dat is het beeld als je naar buiten kijkt, maar ook naar binnen in de gemoedstoestand van veel mensen. In de straten van ons stadje is het stil. De normale stilte van zondagochtenden is nu nog stiller dan stil. Als gemeente zijn wij in deze stilte in de gelegenheid thuis te luisteren naar klanken van woorden, zang en muziek. Ze vertolken op 9 januari het thema ‘Veelkleurig en inclusief’. In de brief van Paulus aan de Romeinen gaat het onder meer over de spanning, die er heerst tussen joden en niet-joden. Keizer Nero is in zijn beginperiode tolerant naar allerlei groepen. Bij de niet-joden is er de vrees dat dit niet goed uitpakt. Paulus geeft aan dat wie ‘in de messias’ is bij de Jezusbeweging hoort. Anders gezegd: je belichaamt de weg, die hij is gegaan. Met woorden van deze tijd: Paulus pleit voor veelkleurigheid en inclusiviteit als je een volgeling van Jezus wilt zijn. Ons wij-zij denken komt daar geregeld mee in conflict. Met de mond belijden wij wel dat wij ‘anders-zijn’ aanvaarden als gelijkwaardig, maar in onze hoofden moet er nog wel vaak een knop om. Hoe vaak wordt er nog pijn geleden bij afwijking van wat als gangbaar wordt gedacht door seksuele geaardheid en genderidentiteit? Hoe vaak is er nog afwijzing door huidskleur of traditie?
Een opvallend detail in Romeinen 16 is dat Paulus 26 mensen persoonlijk groet, 18 mannen en 8 vrouwen, waarbij de rol en de betekenis van deze vrouwen sterk naar voren komt.
Voor Paulus is het met de vele groepen in Rome wel duidelijk. Iedereen mag er zijn bij de Jezusbeweging. Het gaat er ook niet om wie je wordt – alsof het een keuze is – maar om wie je bent. Deze veelkleurigheid doorbreekt onze grauwsluier en hier thuis in de tuin bloeien sneeuwklokjes.