Op 16 augustus overleed ons gemeentelid Wilma van Ouwerkerk. Ze werd 68 jaar. Wilma werd geboren op 18 december 1955 te Rotterdam. Ze werkte als stewardess bij de KLM en vanaf haar 48e levensjaar als docent Duits in Delft en Rotterdam. Sinds haar vervroegde pensionering woonde ze in Zierikzee aan haar geliefde Vissersdijk. Vanaf het moment dat ze een relatie kreeg met Jan pendelde ze veel op en neer tussen Zierikzee en het Limburgse Meerssen. Dat bleef zo, ook toen ze in 2017 trouwden.
Op 1 mei 2017 werd Wilma diaken in onze gemeente. Inzet voor recht en vrede waren voor haar onlosmakelijk verbonden met geloven en met wat er op zondag gevierd wordt. Betrokken op mensen in de knel en met wat er in de samenleving gebeurt tekenden haar.
Vijf jaar geleden werd ze ernstig ziek en sinds toen streed ze een oneerlijke strijd. Het was omstreeks eind november 2019 dat Wilma aan het einde van een dienst aan onze gemeente vertelde over haar ernstige en bedreigende ziekte. Dat vraagt moed om dat verhaal zelf met een groep mensen te delen. Die moed is Wilma blijven tonen in het hele proces van onderzoeken en allerlei medische handelingen. Elke mogelijkheid, elke optie, het waren allemaal strohalmen voor haar om aan vast te klampen. En met die sprankjes van hoop heeft ze het volgehouden. In een leven tussen hoop en vrees bleef zij altijd straaltjes licht zien en zag elke dag als een extra geschenk.
Tijdens haar ziekte verbleef Wilma vooral in Meerssen. Dat was praktisch omdat de behandelingen plaatsvonden in Maastricht. Incidenteel nam ze nog deel aan vergaderingen van de kerkenraad. Maar via e-mail dacht ze altijd mee over te nemen beslissingen. Wilma was in de kerkenraadsvergadering van 26 maart van dit jaar nog een keer aanwezig, een vergadering waarin we belangrijke besluiten moesten nemen over de toekomst van onze gemeente. Zij voelde zich hierop betrokken, terwijl over haar eigen toekomst al een grote schaduw hing.
Haar onbegrensde optimisme, haar keuze voor het leven, haar positieve houding, waren bewonderenswaardig en maakten dat zij tot de laatste week toe mensen inspireerde. Licht en vertrouwen waren voor haar de sleutelwoorden. Die hielden haar overeind. Woorden nauw verbonden met de bijbelse traditie waarbinnen zij vrijzinnig en met openheid leefde.
In dankbaarheid voor wie zij was en in verdriet om haar sterven.
Gedenken wij haar. Moge haar gedachtenis ons tot zegen zijn.
Ben Hoexum en Franck Ploum
