Categorie: Berichten

Beste gemeenteleden,

Met de koudere buitentemperaturen is het stookseizoen weer aangebroken. Om de warmte zoveel als mogelijk in de kerk te houden zal voor het in- en uitgaan van de kerk tijdens het stookseizoen alleen gebruik gemaakt kunnen worden van de ingang aan de zijde van Omoda. De ingang bij het orgel blijft dan gesloten en is alleen in noodsituaties te gebruiken. Dit geldt in het algemeen ook voor de toegangsdeur naar het kerkcentrum in het zijpad. Voor kerkgangers die via het parkeerterrein komen en tevens slecht ter been zijn maken we een uitzondering. Het gaat er vooral om dat de deur naar het zijpad en de toegangsdeur vanuit de gang naar de kerk niet gelijktijdig open staan. Dit deurbeleid gaat in met ingang van aanstaande zondag.

Wij hopen op uw begrip en medewerking.

Met vriendelijke groet,
namens de kerkenraad,
Ben Hoexum, scriba

In de goedbezochte dienst van zondag 6 oktober werd mevrouw Annelies Breugem bevestigd als diaken van onze gemeente. Annelies vertelde ons na de bevestiging in een persoonlijk woord hoe zij tot haar besluit, om kerkenraadslid te worden, gekomen was. Uiteraard zijn we als Vrijzinnige Gemeente heel blij met een nieuwe ondersteunende kracht. Welkom Annelies, en veel inspiratie maar ook veel plezier in je nieuwe functie.

Daarnaast werden we verrast met een schriftlezing door Lyfke, kleindochter van koster Giljam en organiste Willy. Zij vindt het altijd heel leuk om in een dienst te helpen: liturgie uitdelen, collecteren, en dus nu de schriftlezing. Tot slot mocht ze ook nog helpen om aan alle aanwezigen een kaars uit te delen namens Annelies.

Op 16 augustus overleed ons gemeentelid Wilma van Ouwerkerk. Ze werd 68 jaar. Wilma werd geboren op 18 december 1955 te Rotterdam. Ze werkte als stewardess bij de KLM en vanaf haar 48e levensjaar als docent Duits in Delft en Rotterdam. Sinds haar vervroegde pensionering woonde ze in Zierikzee aan haar geliefde Vissersdijk. Vanaf het moment dat ze een relatie kreeg met Jan pendelde ze veel op en neer tussen Zierikzee en het Limburgse Meerssen. Dat bleef zo, ook toen ze in 2017 trouwden.

Op 1 mei 2017 werd Wilma diaken in onze gemeente. Inzet voor recht en vrede waren voor haar onlosmakelijk verbonden met geloven en met wat er op zondag gevierd wordt. Betrokken op mensen in de knel en met wat er in de samenleving gebeurt tekenden haar.

Vijf jaar geleden werd ze ernstig ziek en sinds toen streed ze een oneerlijke strijd. Het was omstreeks eind november 2019 dat Wilma aan het einde van een dienst aan onze gemeente vertelde over haar ernstige en bedreigende ziekte. Dat vraagt moed om dat verhaal zelf met een groep mensen te delen. Die moed is Wilma blijven tonen in het hele proces van onderzoeken en allerlei medische handelingen. Elke mogelijkheid, elke optie, het waren allemaal strohalmen voor haar om aan vast te klampen. En met die sprankjes van hoop heeft ze het volgehouden. In een leven tussen hoop en vrees bleef zij altijd straaltjes licht zien en zag elke dag als een extra geschenk.

Tijdens haar ziekte verbleef Wilma vooral in Meerssen. Dat was praktisch omdat de behandelingen plaatsvonden in Maastricht. Incidenteel nam ze nog deel aan vergaderingen van de kerkenraad. Maar via e-mail dacht ze altijd mee over te nemen beslissingen. Wilma was in de kerkenraadsvergadering van 26 maart van dit jaar nog een keer aanwezig, een vergadering waarin we belangrijke besluiten moesten nemen over de toekomst van onze gemeente. Zij voelde zich hierop betrokken, terwijl over haar eigen toekomst al een grote schaduw hing.

Haar onbegrensde optimisme, haar keuze voor het leven, haar positieve houding, waren bewonderenswaardig en maakten dat zij tot de laatste week toe mensen inspireerde. Licht en vertrouwen waren voor haar de sleutelwoorden. Die hielden haar overeind. Woorden nauw verbonden met de bijbelse traditie waarbinnen zij vrijzinnig en met openheid leefde.

In dankbaarheid voor wie zij was en in verdriet om haar sterven.
Gedenken wij haar. Moge haar gedachtenis ons tot zegen zijn.

Ben Hoexum en Franck Ploum

Gastspreker: ds. Wim Jansen
Plaats: Kerk in Burgh
Parkeergelegenheid: aan de Ring en/of achter de Burghse Schoole

Aanvang: 19.00 uur – 22.00 uur

Op dinsdagavond 13 februari, de vooravond van Aswoensdag,
in de christelijke traditie Vastenavond geheten, komt ds. Wim Jansen uit Vlissingen over de liefde vertellen. Dat past precies want dit jaar valt Aswoensdag samen met Valentijnsdag!
In de boeken van Jansen is de liefde, in al haar gestalten, steeds meer zijn hoofdthema geworden. De liefde is volgens hem het antwoord op de vraag naar de zin van het leven.
Alle filosofie, religie, geloof, gebed, stilte en meditatie stromen uit in de liefde,
zoals rivieren in de oceaan.
De liefde is, dwars door het lijden, de bestemming waar de evolutie op uit loopt.
De liefde is God. Het roept vele vragen op. Wat betekent ‘God’ dan nog?
Hoe zouden we anders kunnen denken over ‘God’ nu dat voor velen een leeg woord is geworden? GOD na God? Hoe kun je volhouden dat het om de liefde gaat in zo’n verschrikkelijke wereld als de onze? Hoe kan er liefde zijn in tijden van oorlog?
Wat blijft er over van de liefde in tijden van ongeneeslijke ziekte,
zoals Jansen daar zelf mee te maken heeft?
Wat blijft er over van de liefde voorbij de dood?
Een openhartig, bevlogen verhaal, gelardeerd met stiltes en mooie muziek,
over de liefde als het goddelijke vuur, waarvan wij allen de vonken zijn.

19.00 uur: inloop met koffie
19.30 uur – 20.30: lezing en muziek

We besluiten de avond met een hapje en een goed glas wijn/fris.
Fijn als u erbij bent!

Zie voor meer info zijn website: www.wimjansen.nu
Opgave voor deze avond bij: ds. Jitse Scheffer  – jitsescheffer.64@gmail.com
Entree: gratis
Na afloop : vrijwillige bijdrage  – naar draagkracht

Een woord dat nogal eens klinkt als wens in de media rond de jaarwisseling. Het nieuwe jaar wordt om allerlei redenen met spanning tegemoet gezien. Hoe zal het gaan in de wereld? In ons eigen land? In mijn eigen leven? In onze gemeente? Bij het verschijnen van deze kerkbode loopt de actie Kerkbalans. Kunnen onze kerkrentmeesters ‘hoopvol’ zijn over een verlaging van het geraamde tekort à € 4.000,-? Kunnen wij zelf ‘hoopvol’ zijn in ons gemeente-zijn? In onze vieringen delen wij vaak het geloof en het verlangen naar een leven en een wereld, die anders kunnen zijn. Draag ik daaraan bij aan ‘die wereld andersom’? Is wat ik doe in lijn met wat ik verlang? Kan ik hierin ‘hoopvol’ zijn? Misschien kan een tekst van Václav Havel (Tsjechisch schrijver, dissident en politicus) ons hierbij helpen: “Hoop is niet voorspellen of vooruitzien. Het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart, verankerd voorbij de horizon”.

Ben Hoexum

Op zaterdag 30 december namen we in de Gasthuiskerk afscheid van ons gemeentelid Gerard Gerritse, partner van Lieke Bosveld. Gerard overleed op 22 december in de leeftijd van 92 jaar.

Gerard werd op 5 juni 1931 geboren in Dordrecht, als oudste van een gezin met vijf kinderen. In 1955 ronde hij zijn opleiding tot architect in Delft af. Hij ontwikkelde zich tot een zeer gerespecteerd architect en stond aan de wieg van het bekende bureau EGM Architecten. Hij ontwerpt woningen, winkels en scholen. Ook was hij de ontwerper van het voormalige Refaja Ziekenhuis in Dordrecht. Met EGM ontwierp hij de basis voor het huidige UMC Utrecht, en het Erasmus MC in Rotterdam. Gerard werd in 1994 benoemd tot ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en ging in 1996 met pensioen.

Na zijn pensionering heeft hij zich verder verdiept in de natuur- en menswetenschappen. In 2000 begon hij met een studie Wijsbegeerte aan de Erasmus Universiteit Rotterdam, afgesloten met een mastergraad in filosofie in 2006. In 2016 publiceerde hij ‘Heeft de mensheid een kans?’ Over de geschiedenis van het ontstaan van de mens, de huidige problematiek en hoe we ermee zouden moeten omgaan.

Gaandeweg werd Gerard meer en meer geraakt door de klimaatcrisis en zorg voor de aarde, de schepping en de verbondenheid van de ecosystemen, waar ook de mens een onderdeel van is. Hij zag hoe de aarde steeds meer gaat lijken op de duistere chaos in den beginne. Dat resulteerde in het boek ‘Een bewoonbare aarde’. ‘Er is een klimaatcrisis. En dat komt door ons’, zei hij dan, ‘dat doen wij’. En hij kon het dan niet laten om ons allen op te roepen om op een andere manier te gaan leven, bewuster te gaan leven, alert op ons verbruik, ons gebruik, ons misbruik van aardse goederen en grondstoffen. Maar hij was geen doemdenker. ‘Het is nog niet te laat’, voegde hij steevast aan zijn betogen toe. ‘Het kan nog gekeerd worden!’ Dat optimisme tekende Gerard. En dat maakte ook dat zijn stem gehoord werd. Het sluit ook sterk aan bij die bijbelse verhalen zoals dat scheppingsverhaal: het is nooit te laat voor ommekeer, voor nieuw begin. Schepping is bevrijding.

‘Het is nog niet te laat!’ Dat de profetische stem van Gerard mag blijven klinken in onze levens.

Franck Ploum

Beste gemeenteleden,

De laatste tijd nemen de berichten over corona steeds weer toe. Onze gemeente is in dat opzicht kwetsbaar. Ook een herhalingsprik geeft geen garantie van voldoende bescherming. Volgens de statistieken is de bescherming 77%.

Wij doen daarom een oproep aan u allen om voorzichtig te zijn in onze samenkomsten.

Concreet houdt dit in dat wij:

* Geen handen schudden bij de uitgang.
* Afzien van koffiedrinken vanaf 9 uur a.s. zondag.
* Adviseren om evenals in de tijd van de maatregelen een tussenruimte te nemen van 2 à 3 zitplaatsen.

Op de eerste kerstdag is er voordat de viering om 9.30 uur begint samenzang. Als we om 9.20 uur aanwezig zijn kunnen we iets eerder beginnen en hoeven we ons niet te ‘haasten’ naar de eindtijd.

Met vriendelijke groet,
namens de kerkenraad,

Ben Hoexum, scriba

Beste gemeenteleden,

Met de koudere buitentemperaturen is het stookseizoen weer aangebroken. Hoewel de gasprijzen niet meer zo hoog zijn als vorig jaar, zijn de kosten nog steeds aanzienlijk. Om de warmte zoveel als mogelijk in de kerk te houden zal voor het in- en uitgaan van de kerk tijdens het stookseizoen alleen gebruik gemaakt kunnen worden van de ingang aan de zijde van Omoda. De ingang bij het orgel blijft dan gesloten en is alleen in noodsituaties te gebruiken. Dit geldt ook voor de toegangsdeur naar het kerkcentrum in het zijpad. Zoals zondag jl. afgekondigd gaat dit deurbeleid in op a.s. zondag 29 oktober, de dag waarop ook de wintertijd ingaat.

Het zal weer even wennen zijn om één in- en uitgang te gebruiken en voor hen, die via het parkeerterrein naar de kerk gaan zal het een langere looproute zijn.
Wij hopen op uw begrip en medewerking.

Met vriendelijke groet,
namens de kerkenraad,

Ben Hoexum, scriba

Al enkele decennia wordt vaak een terugblik gegeven op de inhoud van onze diensten. De vraag is hoe groot de toegevoegde waarde is bij de mogelijkheid van terugluisteren en zelfs nalezen van de toespraken van onze voorganger Franck Ploum op de website. Dit biedt een keuze voor het geheel, terwijl een terugblik er slechts een deel van is. Uiteraard is de leeskans in de kerkbode hoger dan een actieve handeling van de lezer richting website. Maar toch, wegen tijd en energie hier wel tegen op? Het luistert nauw om zo goed mogelijk de essentie, de rode draad, te omschrijven. De kerkenraad heeft besloten als regel te stoppen met terugblikken en dit alleen te doen indien er een directe aanleiding is. In plaats daarvan wordt een vaste vermelding opgenomen, waarin de terugblik verwijst naar de mogelijkheid van terugluisteren en nalezen.

Zierikzee, 6 aug.’23

Op woensdag 10 augustus jl. overleed na een laatste moeilijke levensperiode op 96-jarige leeftijd Cornelis Philippus Priemus. Een half jaar verbleef hij in De Wieken, waar hij elke dag trouw werd bezocht door zijn vrouw Janny. Daarvoor woonden ze in de Manhuisstraat en weer daarvoor jarenlang in de Moggestraat.

Als jongetje van 10 kende ik hem al. Hij was fietsenmaker in de Jacobstraat bij de fa. De Jonge. Later ging hij bij Smit – Bolnes werken. Samen met Cor – hij als diaken – in de kerkenraad gezeten toen Jan Assendorp predikant in onze gemeente was.

Cor is jarenlang als vrijwilliger werkzaam geweest bij onze stedelijke brandweer. Ook heeft hij zich jarenlang nuttig gemaakt als bezorger van ons gemeenteblad GastVrij en als medewerker van de jaarlijkse kerkbalans. Hij was een man van weinig woorden, maar altijd bereid iets voor de kerk te doen. Moge Janny en familie sterkte vinden om met dit verlies om te gaan.

Co van der Valk